معنی پیکانه سم در لغت نامه دهخدا

آنچه سمش به اندام پیکان باشد. آنکه سمش چون پیکان بوداز سختی. یا آنکه چنان پیکان بهر چیزی که رسد آنرا شکافد یا چون پیکان بر تیر، سم یا ساق پا استوار بودو بندگاه قوت تمام دارد. (از آنندراج) :، ز تاراج آن سبزه پی کرده گم، سپنج سواران پیکانه سم.، نظامی.، علف در زمین گشت چون گنج گم، ز نعل ستوران پیکانه سم.، نظامی

معنی پیکانه سم در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه سمش باندام پیکان باشدیاآنکه همچون پیکان بهر چیزی رسد آنرا بشکافد یا آنکه مانند پیکان بر تیر سم یا ساق پای استوار دارد: علف در زمین گشت چون گنج گم ز نعل ستوران پیکانه سم. (نظامی)

معنی پیکانه سم - جستجوی لغت در جدول جو

پیکانه سم

لغت نامه دهخدا

پیکانه سم

فرهنگ لغت هوشیار

پیرانه سر

سر پیری، زمان پیری، روزگار پیری، در دورۀ پیری، برای مثال برست آنکه در عهد طفلی بمرد / که پیرانه سر شرمساری نبرد (سعدی۱ - ۱۱۷)

فرهنگ فارسی عمید

پیرانه سر

(نَ / نِ سَ)

پیران سر. در پیری. در عهد پیری. در دورۀ شیخوخیت. سر پیری. هنگام پیری. در دورۀ پیری. صاحب غیاث گوید: بمعنی حالت پیری... و لفظ انه گاهی مفید وقت باشد و معنی آن وقت پیری است که عبارتست از سپیدی موی. (غیاث) :
پسر را بکشتم به پیرانه سر
بریده پی و بیخ آن نامور.
فردوسی.
گویی که به پیرانه سر از می بکشم دست
آن بایدکز مرگ نشان یابی و دسته.
کسایی.
و پیرانه سر دین پدران و اجداد خویش بجای بگذارم. (اسکندرنامۀ نسخۀ سعید نفیسی).
بپند و حکمت پیرانه سر بدولت تو
بود که محو شود شعرهای ترفندم.
سوزنی.
گرچه همچون زال زر پیری بطفلی دیده ام
چون جهان پیرانه سر طبع جوان آورده ام.
خاقانی.
سراسیمه چون صرعیانست کز خود
به پیرانه سر ام صبیان نماید.
خاقانی.
در درس دعوت از پی هارونی درش
پیرانه سر فلک بدبستان نو نشست.
خاقانی.
از خلق یوسفیست به پیرانه سر جهان
پیرایۀ جمال زلیخا برافکند.
خاقانی.
سفیدروی ازل مصطفاست کز شرفش
سیاه گشت بپیرانه سرسر دینا.
خاقانی.
پیک جهان رو چو چرخ پیر جوان وش چو صبح
یافته پیرانه سر، رونق فصل شباب.
خاقانی.
به پیرانه سر گنبد لاجورد
بضحاک و جمشید بین تا چه کرد.
نظامی.
مخور جمله ترسم که دیر ایستی
به پیرانه سر بد بود نیستی.
نظامی.
من تن بقضای عشق دادم
پیرانه سر آمدم بکتاب.
سعدی.
سخن درازمکن سعدیا و کوته کن
چو روزگار به پیرانه سر ز رعنائی.
سعدی.
پیر بودم ز جفای فلک و دور زمان
باز پیرانه سرم بخت جوان بازآمد.
سعدی.
عشق پیرانه سر از من عجبت می آید
چه جوانی تو که از دست ببردی دل پیر.
سعدی.
شنیده ام که درین روزها کهن پیری
خیال بست به پیرانه سر که گیرد جفت.
سعدی.
برست آنکه در عهد طفلی بمرد
که پیرانه سر شرمساری نبرد.
سعدی.
شاید که زمین خرقه بپوشد که چو سعدی
پیرانه سرش دولت بخت تو جوان کرد.
سعدی.
پیرانه سرم عشق جوانی بسر افتاد
وان راز که در دل بنهفتم بدر افتاد.
حافظ.
اینکه پیرانه سرم صحبت یوسف بنواخت
اجر صبریست که در کلبۀ احزان کردم.
حافظ.
خوشتر از کوی خرابات نباشد جایی
گر به پیرانه سرم دست دهد مأوائی.
حافظ.
شاهد عهد شباب آمده بودش بخواب
باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد.
حافظ.
اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید
عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید.
حافظ.
جامی بده که باز بشادی روی شاه
پیرانه سر هوای جوانیست در سرم.
حافظ.
خسروا پیرانه سر حافظ جوانی میکند
بر امید عفو جان بخش گنه فرسای تو.
حافظ

لغت نامه دهخدا

پیرانه سر

هنگام پیری در عهد پیری پیران سر: و پیرانه سردین پدران و اجداد خویش بجای بگذارم. یا به پیرانه سر. بهنگام پیری: پسر ربا بکشتم بپیرانه سر بریده پی و بیخ آن نامور. (فردوسی)

فرهنگ لغت هوشیار

پیرانه سر

((~. سَ))

هنگام پیری، در عهد پیری

فرهنگ فارسی معین

معنی پیکانه سم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما